1967 yılında bir yaz gecesi.. Şimdiki CKM’nin yerinde yazlık Budak Sineması bulunuyor. Yazlık sinema.. Birbirine çakılmış tahta sandalyelerde film seyredilen bahçe.. Çevresi yüksek duvarlı tabii.
Yazlık Budak Sineması
Sinemada Yaz Konseri var. Duyurusu yapılmış.. Duvarlara yapıştırılan afişlerle.. Hoparlörlü arabanın sokaklarda dolaştırılmasıyla.. Yaz konserlerinde en az 5-6 şarkıcı veya müzik grubu çıkar. Sahneye geliş sırası en ünsüzünden en ünlüsüne doğrudur. O gece son çıkacak olan sanatçı Ajda Pekkan’dı. Aradakileri anımsamıyorum. Bir de ilk ikiyi anımsıyorum. Yazının konusu onlar çünkü..
İlk olarak Kaygısızlar diye bir grup çıkmıştı. Üzerlerinde sarımsı renkte apoletli üniformalar vardı. Müthiş müzik yapmışlardı.. Müzikle ilgilendim. Kaliteyi ayırt ederim... İkinci olarak Belçika’dan gelen Les Mistigris grubu.. 3 kişiydiler. Biri Türk’dü. Barış Manço.. Onları da kimse tanımıyordu. Yaptıkları müziği beğenmemiştim..
Diğerleri de çıkmış, sıra Ajda Pekkan’a gelmişti. Sahne, Ona özel düzenlenecekti. Ara verilmişti.. İnsanlar büfeye ve tuvaletlere doğru hareketlendi. Herkes geniş bir bahçe olan Budak Sinemasının içinde dolaşmaya başlamıştı. Müzisyenler de..
Kaygısızlar sahne kıyafetlerini çıkarmamışlardı. Büfenin civarındaydım. Onlardan biri karşımda durmuş, bana bakıyordu. Önce tanımadım. Üniforması şaşırtmıştı. Sonra tanıdım. Arkadaşım Bülent. Lakabı Moruk. Kaygısızlarda org çalıyormuş. Çok iyi piyano çalardı da org çalacağını düşünmemiştim. Bülent, Maarif Kolejini bitirmişti. İTÜ’de Kimya bölümündeydi. Mimarlık bölümündeydim ama okuldaki kimyacıların çoğu Kadıköy’de oturduğu için onlarla arkadaşlığım iyiydi.
Barış Manço, o gece Kaygısızları keşfetti. Birlikte çalışmaya başladılar.. En güzel şarkıları beraber yaptılar.. O şarkılardan biri de Kol Düğmeleriydi.
İki kol düğmesinin ağzından aşkı anlatıyor şarkı. Şiiri basit ama müthiş anlamlı.. Melodisi ise çıkışlardaki birkaçı hariç neredeyse tek akorla devam edip bitiyor. La Minör.. Yani kolay çalınır. Sakin parçaların güzel melodiler içerdiğine inanırım.
Kol Düğmeleri
Bu şarkıya ekstra güzellik katan içindeki org solodur. O orgu çalan Bülent Atun’dur. Kaygısızların gitaristini, bateristini herkes bilir de.. En önemli parçadaki en önemli soloyu yapan orgcusunu kimse bilmez.. Merak etmez. Hiçbir yerde Onun adı geçmez.
1968 yılının haziranı.. Sınav ayı.. Barış Manço Kaygısızlarla Fransa’ya gidecektir. Bülent o seyahate giderse sınıfta kalacak.. Tercih yapmalıydı. Kimya mühendisi mi olacak, müzisyen mi? Mühendis olmayı tercih etti. Gruptan ilk ayrılandı. Gidenler mi?.. Onlar daha sonra sadece Türkiye’nin değil Dünya’nın tanıyacağı MFÖ yani Mazhar-Fuat-Özkan oldular.
Nereden nereye..
Covid salgını sebebiyle evlerdeydik... Fazlaca TV izliyoruz. Sık sık Koronavirüs bilgilendirmeleri yapılıyor. Bunlardan birinin fon müziği, Bülent Atun’un Kol Düğmelerindeki org solosuydu. Her seferinde o gece geliyor aklıma..
Kadıköy’ün hafızasına bir de böyle katkıda bulunayım istedim.
ARİF ATILGAN arifatlganKENT ve İNSAN NİSAN 2020